W diagnostyce nowotworu piersi kluczowe jest określenie stadium zaawansowania nowotworu oraz podtyp biologiczny. Lekarz określa go na podstawie oceny obecności receptorów hormonalnych (estrogenowych – ER i progesteronowych – PR) w komórkach raka oraz ekspresji receptora HER2 i markera Ki67. To bardzo ważna informacja, rak piersi jest bowiem niejednorodną chorobą i w różnych podtypach stosuje się różne leczenie³. Ścieżka terapeutyczna powinna uwzględniać wcześniejsze metody leczenia i konkretne objawy. Leczenie zaawansowanego raka piersi wymaga współpracy wielu specjalistów. Pacjentka powinna mieć dostęp do wszystkich potrzebnych informacji na temat choroby i możliwości leczenia.

Znacznie utrudnia próbę odnalezienia się pacjentki w nowej, trudnej sytuacji. Niektóre kobiety traktują diagnozę jako wyzwanie do przezwyciężenia i przyjmują postawę mającą na celu pokonanie choroby. Zdają sobie sprawę, że leczenie będzie długie i rak nie zniknie z ich życia, ale podchodzą do tej trudnej sytuacji z optymistycznym nastawieniem⁴. Lęk i strach zmniejszyć może wiedza na temat choroby i sposobów jej leczenia. Im więcej wiemy i rozumiemy, tym łatwiej przejść przez proces diagnozy i leczenia. Konkretne informacje sprawiają, że pacjentka może przygotować się psychicznie do kolejnych etapów ścieżki terapeutycznej i mieć poczucie współdecydowania o metodzie leczenia.